Campaña de apoios a un mozo condenado por agredir a outro en Pontevedra, que denuncia ante o Supremo que non lle deixaron defenderse
Por Natalia Puga
O mozo veciño de Marín Said B.B. chegou ata o Tribunal Supremo para defender os seus dereitos e, no camiño, atopou o apoio dun número crecente de pontevedreses que o defenden a través de redes sociais e denuncias públicas. O mozo foi condenado como autor dunha agresión a outro mozo no exterior dun pub do centro histórico, aínda que el sostén que no día e a hora na que se produciron os feitos estaba a traballar e que non puido demostralo porque nos xulgados que instruíron e xulgaron o seu caso non se lle permitiu achegar as probas oportunas. Agora pide ao Supremo que si lle deixe.
Said alega ante o Tribunal Supremo unha vulneración do dereito constitucional de tutela xudicial efectiva, do seu dereito de defensa e de ser xulgado nun proceso con todas as garantías sen xerarlle indefensión. Segundo argumenta no escrito ao que tivo acceso PontevedraViva, non se respectaron os seus dereitos porque non se admitiu como proba a xeolocalización e o exame de todos os datos asociados ao seu teléfono móbil e ás redes sociais das que é usuario, Whatsapp, Instagram e Facebook.
O mozo marinense foi condenado primeiro polo Xulgado do Penal número 3 de Pontevedra e logo pola sección cuarta da Audiencia Provincial, que confirmou a sentenza previa, como autor dun delito de lesións á pena dun ano de prisión e o pago á súa vítima de 6.398,08 euros en concepto de responsabilidade civil.
O recurso de casación que acaba de presentar ao Supremo pide que se teñan por vulnerados os dereitos fundamentais sinalados, cuxa vulneración asegura que "foi reiterada ao longo da causa" e que se volva ao momento inicial do procedemento xudicial.
En concreto, quere que se volva ao momento no que a causa, que inicialmente se seguía contra el e outro sospeitoso, arquivouse no relativo ao outro investigado. Desta forma, nese momento procesual pide que o xulgado practique a proba tecnolóxica de xeolocalización dos teléfonos móbiles dos dous investigados e da vítima e que se celebre un novo xuízo no que considera que si se respectarían os seus dereitos.
A sentenza do Xulgado do Penal logo confirmada pola Audiencia considera probado que o 4 de maio de 2018 o mozo logo agredido tivo un incidente cunha persoa descoñecida que se apoderou do seu suadoiro nun pub de Pontevedra e, ao saír á rúa para recuperar a mesma, foi agredido por un grupo de mozos que o tiraron ao chan. Estando no chan, segundo consideraron ambos os xulgados, Said B B. "lanzoulle unha patada á cara que impactou no brazo esquerdo" da súa vítima, que estaba a tentar usar esta extremidade para protexer a cara.
O avogado do acusado, no seu recurso, non pon en dúbida que pasasen eses feitos, senón que cuestiona a súa autoría e cre que a xeolocalización do móbil de Said permitiría demostrar que el non foi. Xa pediu esta proba noutros momentos do procedemento xudicial, xa desde o momento no que compareceu perante o xulgado de Instrución número 1 de Pontevedra, que instruíu a causa, pero tamén perante o xulgado do Penal e a Audiencia, e sempre se lle negou.
Para argumentar a pertinencia de que poida terse en conta esta dilixencia fai referencia a numerosa xurisprudencia e á "importancia que, hoxe en día, ten a xeolocalización para resolver innumerables problemas" como o control de animais en perigo de extinción, control de pandemias como a actual da covid-19, seguimentos policiais, balizas en vehículos ou lanchas planadoras e barcos. Alega, ademais, que dita tecnoloxía serviu para resolver numerosos casos xudiciais como os da morte de Diana Quer ou a menor Asunta Basterra.
Fronte a esta posible proba, critica que a Policía se limitou a tomar declaracións á vítima, aos investigados e a testemuñas involucradas na pelexa, a realizar un recoñecemento fotográfico, recoller mensaxes de texto do teléfono do acusado que intercambiara co seu xefe e con outros empregados da discoteca onde traballaba "e nada máis".
A versión do acusado desde o principio é que o día dos feitos, desde as 2.30 ata as 7.00 horas da madrugada, estivo a traballar como camareiro nunha discoteca da rúa Sagasta, pero as testemuñas da acusación insistiron tanto durante a investigación do caso como no xuízo que el foi o autor da agresión, que se produciu sobre as 3.45 horas da mañá na porta dun pub próximo á praza de abastos , isto é, a un quilómetro do seu lugar de traballo. Cre que coa xeolocalización do seu móbil podería demostrar que ese día a esa hora estaba a traballar e non no lugar da pelexa.
A sentenza do Penal que lle condena non cre demostrado que estivese a traballar e sostén que hai un "dato obxectivo e certamente moi relevante" que desvirtua a súa versión: "o feito de que o acusado sempre traballa dado de alta na Seguridade Social e casualmente ese día non estaba de alta, sen que nin el nin o seu xefe ofrecesen unha explicación do motivo polo que ese día non se lle fixo contrato".
Ademais, a sentenza insiste en que as testemuñas que el aportou non teñen "ningunha credibilidade" dada a "xeneralidade das súas afirmacións, cun claro afán exoneratorio do mesmo" e especifica que a "dilixencia" evidenciada polo acusado en buscar testemuñas que avalasen a súa versión de que a madrugada dos feitos atopábase traballando en realidade é un feito que "opera na súa contra" xa que, habendo cámaras de gravación no local no que traballaba "de ser certo que efectivamente se atopase traballando na franxa horaria que di, probaríao facilmente coa exhibición das gravacións", sen necesidade de tanto despregamento de testemuñas.
Esas gravacións bórranse días despois de forma automática, pero o xulgado sostén que "polo menos nove días despois dos feitos xa sabía que o estaban investigando polos mesmos, o que permite inferir racionalmente que nese momento as gravacións aínda estarían ao seu alcance".