Unha ex Migueliana relata que sufriu oito anos de abusos sexuais coa escusa de purificala e curarlle un cancro
Por Natalia Puga
María Paz empezou a ter contacto con Feliciano Miguel Rosendo da Silva con tan só 14 anos, cando os seus pais empezaron a levalas a ela e á súa irmá á consulta que tiña nunha herboristería de Vigo e aquelas sesións, nas que relata episodios de esoterismo e exorcismos, cambiaron a súa vida para sempre.
Aos poucos foise metendo no día a día do grupo de persoas que lle seguían e acabaron creando un grupo sólido que se 'oficializou' coa creación da asociación de fieis Orde e Mandato de San Miguel Arcanxo, que Feliciano Miguel fundou e dirixía con man férrea e cuxa actividade ata o ano 2014 está a ser xulgada na Audiencia Provincial de Pontevedra con sete persoas no banco e o seu líder como principal acusado.
A moza, natural de Moaña, era tan só una de moitos e desde fai máis de catro anos está fóra do colectivo, xa non está considerada unha 'migueliana', pero este mércores sentou tras un biombo na sala de vistas da Audiencia e rememorou con todo luxo de detalles aqueles anos, do día a día da asociación e do seu particular "inferno", o que viviu durante "oito anos" nos que asegura que Feliciano Miguel abusou sexualmente dela, obrigándoa a manter relacións non consentidas con tocamentos, felacións, masturbacións e penetracións que sempre lle facía coa escusa de que tiña que purificarla, "sacarlle o mal" que tiña dentro e tamén curarlle un cancro de ovarios que el mesmo detectoulle e que foi volvendo unha e outra vez.
Durante máis de cinco horas, e por momentos afogada no pranto e visiblemente alterada, relatóy a evolución da asociación desde que ía a aquelas sesións na que Feliciano Miguel "falaba de pirámides, de chacras..." nunha sala con símbolos esotéricos ata que o líder e todos os seguidores foron abrazando cada vez máis a Igrexa católica, cambiando exorcismos polo catecismo e converténdose nunha asociación de fieis.
O proceso foi paulatino e entre os seus seguidores, segundo relatou María Paz, viviuse como algo moi natural. De feito, na súa declaración recoñeceu que foi madurando, fíxose adulta e encamiñou a súa vida e sempre "cría que era libre decidindo", aínda que agora que deixou o colectivo, que moitos ex adeptos definen como unha 'seita', deuse conta de que "tes a falsa sensación de que as decisións as tomas ti, pero están todas dirixidas, da máis grande á máis pequena".
Todas as decisións, segundo o seu testemuño, dirixíaas Miguel, un home que nos primeiros anos fíxolles vivir sesións naquela herboristería nas que "todo era fose do normal" e el, vestido cun traxe verde, "como de enfermeiro cunha casaca de arriba" facíalles limpezas espirituais "sacando as malas enerxías" e tamén predicía o futuro e conseguía que non houbese opinións discordantes, senón que "había unha sensación de pertenza a algo común onde estabas ou non estabas e era difícil non estar".
Naqueles anos, Feliciano Miguel "era bruxo, era curandeiro", non se presentaba "como un igual", senón como "un ser de luz" que falaba coa Virxe, á que chamaba mamá, e tamén con San Miguel Arcanxo. María Paz, cuxa irmá, Marta, defende a Orde e Mandato e ao seu líder, lembrou na sala episodios concretos como, por exemplo, un do ano 1997 no que falou en "unha lingua estraña" que non logrou identificar, empezou a facer e dicir cousas estrañas e acabou rasgándose a camiseta. Unha vez finalizado, partiu en anacos esa camiseta e entregouna a todos os presentes, "para que lembrásemos ese día no que San Miguel Arcanxo entrou no seu corpo". Outros días o que repartía eran uñas, pelos ou as tiras que usaba para medir a glicosa en sangue.
Cos anos evolucionou cara a un contido "máis católico" e María Paz describiu que mesmo "nos últimos tempos eu asumía que Miguel ía salvar ao mundo, ía salvar á igrexa". Nese proceso de cristianización foi "deixando ao carón os chacras" e todo o grupo que lle seguía desde a herboristería abrazou a fe católica e facendo labores de voluntariado. A submisión que describiu no xuízo fixo que a vida persoal desta moza desaparecese.
Neses anos, consultoulle todos os pasos que daba, desde a carreira que estudou ata con quen casou. Ao principio da asociación, María Paz tivo unha relación sentimental con Esteban, un dos acusados nesta causa que tamén deixou de ser defensor de Feliciano Miguel, pero o noivado terminou, el entrou no seminario e ela non quixo consagrarse como monxa de Orde e Mandato como fixeron outras compañeiras ou a súa propia irmá, de modo que chegou o momento de casar e el un día díxolle que o seu noivo sería Fernando, outro entón Migueliano. Hoxe segue sendo o seu marido e asegura que é "feliz con el", pero ao principio non estaba namorada, senón que aceptou a relación porque "todo o que saía da boca de Miguel era lei".
"Eu non estaba namorada, pero Miguel díxome que o amor viña despois. Divos dicíalle que o amor viría despois", explica María, de modo que contraeron matrimonio. Sobre esa decisioón, ademais, asegura que "eu casei con Fernando, sen querelo, aínda que feliz, porque crin que grazas a ese matrimonio ían acabar os abusos sexuais". Levaba anos sufríndoos e continuarían mesmo o día da súa voda ou cando estaba embarazada.
Na sala de vistas relatou con todo luxo de detalles eses abusos, que empezaron como simples bicos, pasaron a losqueadas no cu e logo convertéronse en relacións sexuais nas que ela chegou un momento en que xa non tiña conciencia do que pasaba ou deixaba de pasar. Desde o primeiro paso, asegura que non foron consentidos, pero recoñece que aqueles primeiros meses "vinos sempre como algo normal, natural. El era un ser puro, se che bicaba, non pasaba nada, se ti pensabas mal dese bico, o pecado era teu, non de Miguel".
Os abusos sufriunos, segundo relatou, cando Miguel dicíalle que tiña que facer "un traballo". "Eses traballos eran traballos espirituais onde un tiña que elevarse, para curar algún mal que xa levaba ou para curar algún mal que ía vir", explicou, e especificou que a primeira vez que levou a man dela ao membro del e ela afastouse xustificouse explicando que "descubrín que tiñas un cancro de ovarios e acábocho de sanar".
Desde entón, sacoulle ese cancro moitas veces, pero non conseguiu relatar nin datas nin número concreto de episodios. "Foron tantos...". En moitos el chegou a estender o seu seme sobre o corpo dela e pediulle "que estivese sen ducharme, que se me ía a curar o mal", ata que chegou un momento en que ela lle dixo que prefería morrer de cancro, pero que non quería seguir con esas sesións.
Segundo explica, aí empezou un período de illamento social que se lle fixo tan insoportable que ela mesma volveu asumir eses abusos, que nunca foron consentidos e que, ademais, pensaba que sufría só ela e non outras integrantes de Orde e Mandato, pois el mesmo díxolle "que só mo facía a min, que son a que teño o mal". Pola sala de vistas xa pasaron outras presuntas vítimas das súas accións.
No banco está sentado Feliciano Miguel e outras seis persoas ás que o fiscal considera autores dun delito de asociación ilícita porque presuntamente coas súas accións contribuían ás actuacións irregulares de Orde e Mandato, con todo, María Paz asegurou que só o fundador organizaba a vida na asociación e na que denominaban como casa ' nai' de Mougás, en Santa María de Oia. "Eu sempre sentín controlada por Miguel, non por ninguén máis", asegurou.