Dous días de xuízo para tentar aclarar que ocorreu o día que morreu Javier Fernández
Por Natalia Puga & Mónica Patxot
O 26 de agosto de 2015 un bebé de dous meses quedou sen pai, unha muller converteuse en viúda, uns pais perderon ao seu fillo e foi un día tráxico para toda a familia e amigos de Javier Fernández e para quen lle coñecía tamén pola súa faceta máis pública, a de batería do grupo vigués Los Piratas. O alcance da desgraza ninguén o discute e todos o lamentan, pero, dous anos despois, aínda non se puido establecer que ocorreu realmente.
Este venres foi un día crave para conseguilo, ao iniciarse o xuízo contra o axente da Garda Civil que realizou o tiro mortal que desencadeou a fatalidade. O vindeiro luns 25 de setembro continuará e logo o xuíz decano de Pontevedra, Miguel Aramburu, terá a difícil tarefa de determinar se o garda actuou, como di a Fiscalía, "en lexítima defensa" e non é responsable dun delito ou se, como sostén a familia da vítima, cometeu un homicidio por imprudencia grave profesional.
O xuízo arrancou coa declaración de Rubén Ll.A., para quen a acusación particular pide catro anos de prisión e seis de inhabilitación e que sostivo que disparou a Javier Fernández porque tiña arrinconado ao seu compañeiro e temeu que lle cravase un garfo na xugular e un coitelo na a zona do abdome, de modo que "no me quedó otra alternativa" que disparar á perna, coa mala sorte de alcanzarlle o abdome. SEGUE AQUÍ A DECLARACIÓN.
Un dos momentos máis duros foi a declaración como testemuña da viúva de Javier Fernández, Andrea Montes, que relatou que o seu marido levaba anos diagnosticado de trastorno bipolar e levaba unha vida normal e tranquila. En nove anos de relación "no lo oí ni gritar nunca", asegurou, aínda que a situación cambiou dez días atrás do suceso.
Tras nacer o seu bebé -tiña dous meses- e por indicación do psiquiatra, reduciu á metade a medicación para ir deixándoa e empezaron os delirios. Tres ou catro días antes xa estaba "muy fuera de la realidad" e ese día foi a peor, atopouno "muy nervioso" e cunha actitude que a "asustó", pois "nunca le había visto en ese estado".
Tras alertar a varios amigos por WhatsApp, e ao chegar á casa un deles, Miguel, saíu a pedir axuda sen que lle vise o seu marido, pois tiña medo a que reaccionase mal. Pediu a un grupo de persoas que estaba a traballar nunha leira próxima que chamasen para pedir axuda e unha moza alertou co seu móbil ao 112 indicando que unha muller relatáballe que o seu marido estaba moi agresivo e que o seu bebé seguía con el na súa casa.
Todo se tramitou, segundo confirmaron gardas civís e sanitarios, como un caso de violencia de xénero, pero a muller asegurou que non fora agredida, senón que só tiña unha pinga de sangue no nariz por un golpe que el lle deu ao bracear, non por que a golpease. Respecto diso, cabe apuntar que todas as testemuñas coinciden en que non presentaba máis lesións visibles que esa mancha de sangue.
Un dos puntos máis polémicos deste caso céntrase en determinar a credibilidade dunha das testemuñas, Pablo, un amigo do falecido que declarou que presenciara a intervención do garda dentro da casa. Segundo o seu relato, el cando desenfundaba a arma tentou impedilo suxeitándolle o brazo e dicíndolle que o seu amigo necesitaba medicación, pero o axente respondeulle "que no iba a arriesgar la vida del otro compañero" e logo disparou.
O axente acusado asegurou non ver a esa suposta testemuña dentro da casa e tampouco a viúva chegou a velo, aínda que desde o punto no que se atopaba ela non se vía o interior da vivenda. As distintas testemuñas contradinse sobre este particular.
A cuestionada intervención do axente recibiu un forte apoio na sala de vistas por parte de varias testemuñas. O axente que lle acompañou ese día e recibiu os golpes asegurou que Javier Fernández estaba moi agresivo, ameazounos de morte e que o seu compañeiro disparou cando el estaba a ser atacado e a piques de perder o equilibrio tras un golpe no nariz. El nin sequera puido facer máis nada que defenderse, pois "me vi en la obligación de proteger mi vida".
A Comandancia da Garda Civil de Pontevedra investigou os feitos e a actuación do agora acusado e o responsable do informe concluíu que "no tenía otra opción que utilizar su arma" e que a súa actuación "entra dentro de lo que contempla el protocolo".
Tamén un capitán da Policía Xudicial especialista en tiro asegurou que "cuando está una vida en riesgo, no se puede hacer otra cosa" e que resulta habitual que se faga un tiro apuntando a un punto -neste caso a perna- e, en momentos como este de "tensión", o disparo desvíese e acabe a 10 ou 15 centímetros -neste caso, o abdome-.
Relacionadas:
-
Absolven o garda civil acusado da morte do ex batería de Los Piratas
Por Natalia Puga |
-
Solicitan que se investigue se un amigo do ex batería de Los Piratas cometeu falso testemuño no xuízo
Por Natalia Puga |
-
A viúva de Javier Fernández envía unha carta aos medios: "Nunca fun unha muller maltratada"
Por Natalia Puga |
-
O fiscal mantén que a conduta do garda que disparou ao ex batería dos Piratas "está xustificada"
Por Natalia Puga |
-
O garda civil acusado da morte do ex batería dos Piratas xustifícase no xuízo: "Non me quedou outra alternativa"
Por Natalia Puga & Mónica Patxot | Creada e actualizada