O xurado tívoo claro. David Oubel asasinou brutalmente ás súas dúas fillas, Candela e Amaia, cunha serra radial eléctrica e un coitelo de cociña. Fíxoo con aleivosía e aproveitándose de que as nenas estaban "indefensas". O veredicto de culpabilidade foi unánime e, ademais, xa se traduciu nunha condena firme a prisión permanente revisable contra a que non cabe recurso.

A maxistrada tampouco dubidou. A titular da sección cuarta da Audiencia Provincial de Pontevedra, Nélida Cid, non demorou a súa sentenza e condenou 'in voce', na propia sala, ao parricida de Moraña á pena de prisión permanente revisable. É o primeiro español ao que se impón esta medida, recollida na última reforma do Código Penal e que xa se pediu previamente noutros casos, pero sen chegar a impoñerse. 

A sentenza ditada en sala é unha posibilidade pouco usada polos maxistrados en casos de xurado e que non se viu previamente en Pontevedra. Pouco habitual é tamén que un fiscal se emocione cun veredicto como o deste caso, Alejandro Pazos.

O seu traballo duro e constante e o seu bo facer na sala logrou o veredicto de culpabilidade por dous delitos de asasinato con alevosía con víctima menor de 16 anos que facía indiscutible a condena a prisión permanente revisable e, cando o logrou, rompeu a chorar. Unha vez que o xurado leu o veredicto, foi a súa quenda para pedir á maxistrada a condena e, en canto dixo "prisión permanente revisable", a emoción púidolle, crebóuselle a voz e caéronlle as bágoas. 

Tras pouco máis de hora e media de deliberacións, o xurado alcanzou a unanimidade en todas as súas decisións. Considerou acreditado que Oubel actuou "co propósito de acabar coa vida" das súas fillas Candela e Amaia, de nove e catro anos, e matounas facéndolle varios cortes moi profundos no pescozo usando unha serra radial eléctrica e un coitelo de cociña, ocasionándolle o degolo e a morte inmediata por hemorraxia masiva e shock hemorráxico. 

O tribunal entende que o fixo, ademais, con aleivosía "aproveitando a indefensión" das nenas, para o que previamente lles fixo inxerir medicamentos relaxantes "para adormentala ou lograr un nivel baixo de conciencia e evitar resistencia". No caso da nena maior, ademais, atouna cunha cinta americana e produciuse un pequeno forcexeo, pois non lle facían efecto os sedantes.

O xuízo estivo marcado pola confesión de David Oubel, que recoñeceu ante o tribunal matar ás súas fillas e estar "moi arrepentido", descartando ademais que sufrise algún tipo de trastorno mental. Tamén os peritos negaron que tivera ningunha patoloxía que afectase ás súas capacidades de entender o que facía e o impacto dos seus actos, de modo que, ao ser indiscutible, o xurado xa non tivo nin que deliberar sobre o particular.

Ante esta confesión, o seu avogado aceptou que o parricida confeso, tal e como solicitaba o fiscal e a acusación particular, fora condenado á pena de prisión permanente revisable. Tanto o fiscal como os avogados da acusación e da defensa reiteraron esta petición de pena tras escoitar o veredicto do xurado e a maxistrada leu a sentenza xa en sala. 

Todas as partes manifestaron que non teñen intención de recorrer, de modo que a sentenza xa é firme. Xunto coa prisión permanente revisable, o parricida non poderá achegarse a menos dun quilómetro da nai das nenas nin comunicarse con ela durante 30 anos e deberá indemnizala con 300.000 euros polo dobre asasinato.