Un acusado de intento de asasinato declárase inocente e a súa vítima acúsao "segurísimo"
Por Mónica Patxot & Natalia Puga
"Ao saír do coche xa me pegou o primeiro tiro na cabeza e empezou a disparar". ÿ a declaración dun home que en novembro de 2011 recibiu tres tiros na cabeza e o ombro que lle propinou, segundo a súa declaración, un coñecido, José Luis F.U., nunha pista forestal de Tui. O suposto autor dos disparos sentouse este martes no banco dos acusados da Audiencia de Pontevedra procesado por un delito de asasinato en grao de tentativa polo que a fiscal pide que sexa condenado a 11 anos de prisión. El sostén a súa inocencia.
O xuízo celebrado na Sección Segunda da Audiencia Provincial sacou á luz dúas versións totalmente contraditorias do acontecido na madrugada do 14 de novembro de 2011. Mentres o ferido asegura que está "seguro, non segurísimo" de que o procesado foi a persoa que lle disparou, o acusado mantén que esa noite estiveron de festa xuntos, pero el foise a durmir á casa dos seus pais no momento en que na casa na que estaban "acabouse a droga e non tiñamos nin diñeiro nin drogas" e nunca acudiu coa presunta vítima á pista forestal na que supostamente lle disparou.
O fiscal mantén que José Luis F.U. e a súa vítima, Roberto, acudiron xuntos a unha pista sobre as 6.30 horas no coche do lesionado e, "co propósito de causarlle a morte", achegouse a moi curta distancia co pretexto de pedirlle que lle botara auga polas mans para lavalas. De xeito absolutamente sorpresivo e sen darlle ningunha posibilidade de defensa, realizou polo menos seis disparos cunha arma de fogo curta, dos que tres lle impactaron na zona retroauricular esquerda e no ombro esquerdo, sen lograr o seu obxectivo ao pechar a vítima a porta do vehículo e arrancar e fuxir do lugar.
Esta versión foi corroborada polo lesionado, que explicou que había uns dous meses que coñecía o procesado porque tiñan un amigo en común e adoitaban quedar con frecuencia. A noite dos feitos levouno a varias paradas de Ponteareas e, nun momento dado, pediulle ir á citada pista. El non chegou a saír do coche, senón que "en canto puxen un pé fora, xa me deu ou primeiro disparo". Logrou entrar de novo no vehículo e conducir ata o cuartel da Garda Civil, "conducindo cunha man porque a outra tíñaa paralizada".
A vítima: "Personalmente, le perdono. Para hacer una cosa como esa, tenía que estar enfermo"
Na súa declaración ante o tribunal indicou que máis de tres anos despois aínda descoñece os motivos que puido ter para dispararlle, pois non tiñan problemas previos nin discutiran aquela noite. Esta declaración contradise coa realizada aquel día ao primeiro garda que lle atendeu, ao que lle dixo que tiveran unha discusión previa.
José Luis F.U. mantivo a súa inocencia en todo momento. Saíra de prisión pouco tempo antes e residía en Portugal, pero esa noite acudiu a zona de Baixo Miño e quedou coa presunta vítima, a quen coñecía "de toda a vida", e outros amigos. Nun momento da noite foron comprar cocaína e heroína a Ponteareas e consumírona nunha casa ata que se rematou o estupefaciente e el decidiu irse a durmir.
O acusado negou ter estado co lesionado na pista na que sucederon os feitos e tamén que, ao día seguinte, tivese fuxido para eludir ser detido. A pesar de que no seu día foi declarado en rebeldía, el asegurou que esa noite durmiu na casa dos seus pais e logo estivo a vivir e traballou en Portugal e volvía a España con frecuencia.
O xuízo quedou visto para sentenza coa petición de once anos de prisión e ningunha indemnización, pois a vítima renunciou a calquera diñeiro que poida entregarlle o procesado porque "persoalmente, o perdoo". Considera que "para facer unha cousa como esa, tiña que estar enfermo" e non quere que o indemnice.