Diego Pons: "Pontevedra é unha cidade incrible, pero ten que venderse mellor na Internet"
Por Alejandro Espiño
A Cristóbal Colón, Marco Polo ou ao Willy Fog de Julio Verne saíulles un serio competidor. Diego Pons (Montevideo, 1963), coa súa mochila ao ombreiro e unha inseparable cámara de vídeo, non ten nada que envexarlles como aventureiro. "Comecei a viaxar de forma compulsiva fai uns 12 anos e non parei. Espero poder seguir mentres o corpo e a ilusión acompáñenme", contesta cando se lle pregunta pola súa afección a percorrer o mundo enteiro.
Aínda que este espírito viaxeiro vénlle de moito antes. Abandonou o seu Uruguai natal a principios dos 80 e chegou a Madrid para quedar. Guitarrista e lutier de profesión, hai sete anos decidíu tomarse un ano sabático. "Son músico e estaba un pouco canso. Compreime unha cámara de vídeo e empecei a viaxar", explica. E case por casualidade, converteuse no perfecto guía turístico a través da Internet. Estes días compartiu a súa experiencia no I Congreso "Ponte na Rede".
viajandocondiego.com converteuse en apenas catro anos nunha visita obrigada para os amantes das viaxes. Como nace este proxecto?
ÿ algo curioso, sen dúbida. Ao principio editaba DVD coas miñas viaxes para que os meus pais, que están no Uruguai, visen onde estaba e o que facía. Mandáballos por correo. Todo moi normal. Pero un amigo díxome: "oe, por que non os sobes a YouTube?". Fíxeno así e un de vídeos tivo 10.000 visitas en catro meses.
Foi aí cando deixou de ser unha afección e converterse nun negocio?
A min estrañoume que pasase iso, porque os meus pais quérenme pero non verían nunca o mesmo vídeo 10.000 veces? (rise). Era un vídeo de México, unha reportaxe no que nadaba con tiburóns balea. Atopouno a empresa que organizaba a viaxe e estábao utilizando na súa web como promoción. E pregunteime: "isto non será un traballo, non será que estou traballando sen darme conta?". E aí desencadeouse todo. Foi bastante rápido.
Blogueiro, reporteiro, videoblogueiro... como te defines?
"Non encontro como definirme. En realidade o que son é un viaxeiro, que reporta as súas viaxes en YouTube"
Eu non o tiña claro. Un amigo díxome ti o que es é un videoblogueiro. Non es un tío que reportas, pero achegas información e contido. Aínda que a min non me gusta moito esa palabra. Non encontro como definirme. En realidade o que son é un viaxeiro, que reporta as súas viaxes en YouTube. A partir de aí viñeron as redes sociais, Facebook e Twitter. Todos dinme que me meta en máis redes sociais como Pinterest ou Instagram, pero pola miña banda hai certo overbooking, non quero abarcar máis.
Cantos vídeos podes chegar a xerar ao ano?
Trato de non facer máis dunha viaxe ao mes. Solápanseme as viaxes, porque agora estame pasando cousas que non me esperaba. Chámanme para presentar galas, dar charlas... Estou de moda agora mesmo e chega un momento que non dou abarcado todo. Non quero volverme tolo. Quero seguir viaxando, que é o que máis me apetece facer, pero con máis calma. Quero ser feliz no meu traballo, centrarme nunha liña, manter unha marca, un estilo de facer as cousas.
Levas viaxando máis de catro anos, visitaches centos de destinos. De todos eles, con cal te quedarías?
Dicir un é complicado. Aínda que o certo é que o Caribe encántame. Son totalmente de praia. A min vaime o mar, facer submarinismo... sobre todo, o Caribe mexicano. Levo anos indo alí. Filmei varias cousas e encántame. Pero o ano pasado, estiven en Xordania e quedeime alucinado. ÿ a contorna moi seca, moi árida. Gustaríame algo de auga, pero cando chegamos a Petra, dixen "guau, dáme igual pasar cinco días ao secano por ver isto, merece a pena".
Está claro que prefires os destinos máis cálidos...
Non sempre. Recordo unha viaxe ao norte de Noruega para ver as migracións das baleas polares. Estabamos mortos de frío nun barco, se caías ao auga morrías en 10 segundos, pero foi incrible. E outra viaxe desas espectaculares foi Perú. Chegamos ata o Machu Pichu. Alí, no medio da selva sentinme coma se estivese en Pandora, na película Avatar.
E agora chegas a Pontevedra. Como a viches estes días?
"Ao vivir en Madrid, chámache a atención cidades pequenas como Pontevedra. Ten un gran encanto e a xente é moi amable"
Pois xa a coñecía. Estiven aquí hai anos cos meus pais. Pero sen dúbida, cambiou moito. Sorprendeume que sexa tan peonil. Encantoume. Está moi coidada, moi limpiña. Vinlle un cambio moi bonito. Quizais me sorprende máis vindo dunha gran cidade. Ao vivir en Madrid, chámache a atención este tipo de cidades máis pequenas. Ten un gran encanto e a xente é moi amable.
Pontevedra unirase entón aos destinos de viajandocondiego.com?
Claro, por suposto. Aproveitei estes días en Pontevedra para gravar un vídeo moi na rúa. ÿ un traballo moi divertido e cun protagonismo moi importante da gastronomía. Gústame a cidade, sinceramente, está moi linda. Mágoa que non haxa moito sol para que o vídeo teña máis cor, pero a pedra chovendo e con frío tamén é fermosa.
Na túa opinión, que debería facer Pontevedra para mellorar a súa promoción turística en Internet?
Eu creo que iso chega pouco pouco. Antes de vir estiven buscando na rede e efectivamente fáltalle posicionamento, venderse mellor. Fáltanlle cousas, pero é normal. Levará un tempo conseguilo, pero se consegue e xa o están facendo. Que eu estea aquí é un paso. Que un blogueiro estea aquí e estea filmando Pontevedra para colgalo en YouTube fará que a cidade váiase situando. Pero unha parte dese traballo debe facelo a xente que xestiona o turismo aquí.
Pero como ben dis, a achega de blogueiros e viaxeiros como ti é imprescindible...
"En certa maneira na Internet podes vivir a experiencia real que te causará a viaxe antes de chegar ao destino"
ÿ que nós xeramos unha comunicación horizontal. Antes os vídeos eran institucionais, traballos moi planos. O que estamos facendo agora é xerar contidos que os pode ver calqueira no salón da súa casa e terminar usándoos a xente de turismo, pero que son reais. Vídeos de xente real en lugares reais, uns máis traballados que outros, pero sempre moi naturais. Un contido simple e fácil para o usuario. En certo xeito é como vivir a experiencia real que che causará a viaxe antes de chegar ao destino.
Aínda que me imaxino que tamén axuda o cambio que experimentamos á hora de utilizar Internet para planificar unha viaxe...
Foi un boom. Sorprendeume moito. Eu hai catro anos aínda organizaba as miñas viaxes a través de axencias. Era moi clásico. Apaixonábame ver o catálogo en papel. ÿ sorprendente que sexa eu quen hoxe enarbore a bandeira de Internet... (rise). Descubrir que Internet era xa unha realidade e non unha "frikada" foi fantástico. E cada vez vai a máis, porque cos teléfonos móbiles conéctaste en todas partes. Non hai volta atrás. E xa nos pisan os talóns unha nova xeración, para os que un iPad é un mando a distancia da nosa época. Eu vou cumprir 50 anos dentro de pouco e pilloume no momento xusto. Se chega a vir un par de anos máis tarde, pillaríame moi tarde. Seria demasiado para min.