Do mesmo xeito que ocorreu coa sentenza que anulou a prórroga de Ence a pedimento do proceso iniciado por Greenpeace, o Tribunal Supremo admitiu o recurso da compañía ao fallo da Audiencia Nacional derivado do procedemento impulsado polo Concello de Pontevedra.
O Alto Tribunal decidiu aceptar a trámite ademais os recursos que, sobre esta mesma sentenza, presentaron dez entidades, entre elas os comités de empresa, varias das súas compañías auxiliares, a Autoridade Portuaria de Marín ou o Clúster da Madeira de Galicia.
Os maxistrados da sección primeira da Sala do contencioso-administrativo revisarán por tanto a sentenza que, en xullo de 2021, anulou o permiso concedido polo Goberno a Ence para ocupar terreos de Costas en Pontevedra ata o ano 2073.
A Audiencia Nacional concluíu que dita autorización infrinxiu a Lei de Costas que, entre outras cuestións, só permite actividades no dominio público marítimo-terrestre que pola súa natureza, non por razóns de interese ou conveniencia, non poidan situarse noutro lugar.
No caso da fábrica de Ence en Pontevedra, segundo o tribunal, esa circunstancia non foi acreditada, polo que revogou o permiso obtido pola compañía para manter a súa actividade industrial nos 373.000 metros cadrados que ocupa na ría de Pontevedra.
Á hora de aceptar os recursos contra esta sentenza, o Supremo defende que debe emitir xurisprudencia para determinar se este artigo 32.1 da Lei de Costas é de aplicación cando os terreos "non se atopan no seu estado natural e foi transformado como consecuencia da intervención da Administración do Estado".
Ademais, debe resolver se o achandamento da Avogacía do Estado no proceso "permítelle continuar intervindo activamente no proceso nas súas fases de proba e conclusións en defensa das razóns da súa violación e, por tanto, da legalidade do acto impugnado".
Nos seus razoamentos, os maxistrados lembran –do mesmo xeito que fixeron no recurso derivado do proceso de Greenpace- que recentemente o propio Supremo avalou a continuidade dunha vivenda en Murcia que ocupaba terreos de dominio público marítimo-terrestre.
Aínda que aclaran que "o obxecto concesional é distinto", ao non ser unha vivenda senón unha fábrica de pasta de celulosa, o tribunal considera que debido a "transcendencia social e económica" deste asunto concreto "aconsella un novo pronunciamento sobre as cuestións expostas".