As "noches inolvidables" de Leiva e Iván Ferreiro en El Náutico
Por Natalia Puga
Iván Ferreiro e Leiva reeditaron este luns o flechazo que hai anos sentiron ambos polo El Náutico de San Vicente do Mar, primeiro por separado e nos últimos tempos en dúo. Ningunha das súas actuacións deixa dúbida dese amor incondicional que lle profesan e, tras o seu último concerto, confirmárono de forma clara e directa: "Son noches inolvidables, sobre todo para nosotros".
A declaración de amor culminaba ás dez e media da noite dúas horas de música na que fixeron un repaso polas carreiras musicais de ambos; atrevéronse con temas dos seus antigos grupos, Los Piratas e Pereza; e volveron tolo a un público que desbordou todas as previsións abarrotando o propio recinto e a praia da Barrosa.
En nome de ambos, Iván Ferreiro deu aos entregados espectadores as grazas por "este momento" e o "super privilegio" de volver vivir unha noite máxica no xa mítico local de San Vicente do Mar, como a que xa ambos protagonizaron un ano atrás, en agosto de 2018, e na que os acompañaron sobre o escenario Amaro Ferreiro e o teclista César Pop.
Tan inesquecible foi para os artistas como para os espectadores, un público cuxa entrega crecía á vez que anoitecía e, co atardecer como pano de fondo, penetraba na "Marina D'Or, Ciudad de Vacaciones" do Grove -así a chamou en varias ocasións Iván Ferreiro- e deixábase conquistar ata que o Turnedo de Ferreiro puxo o epílogo a unha noite na que todos se resistiron a marcharse e optaron por aguantar.
Por separado enchen todos os recintos nos que actúan, de modo que era previsible que un concerto xuntos desbordaría calquera espazo. A pesar de todo, nada facía pensar que este luns a actuación programada no Náutico deixaría as imaxes rexistradas, con espectadores que chegaron a mollar os pés para poder seguila desde a praia abarrotada e longas colas para entrar e saír de San Vicente durante a tarde e a noite.
As entradas estaban agotadísimas, pero a falta de acceso ao recinto non impediu por centos de persoas facer cola xa desde as dez da mañá para gardar un espazo na praia, pegado ao valo que delimita o recinto, desde o que seguir a cita musical. Cando chegou a hora do concerto, os espectadores sen entrada duplicaban aos que lograran unha e unha multitude ocupaba calquera mínimo recuncho das inmediacións.
Finalmente, a perseveranza tivo premio, pois o escenario deixou a habitual nave interior, situouse a pé de praia e Miguel de la Cierva, propietario do local, decidiu retirar o valo de separación. O resultado: os fans incondicionais que levaban cinco, oito e ata dez horas agardando sobre a súa toalla tiveron un balcón de luxo para presenciar a actuación.
O propio responsable do local recoñeceu que esta dimensión que está a empezar a ter o local nos últimos tempos "no me gusta y de hecho me preocupa" e anunciou un esforzo extra para limpar a praia, que quedou chea de lixo tras o paso de centos de persoas durante horas. A través dunha publicación en Facebook pediu "perdón" aos veciños de todo San Vicente "por el atascazo".
As voces intercaláronse e os papeis intercambiáronse, desde que Iván Ferreiro abriu a noite interpretando a canción de Leiva Afuera en la ciudad e ambos se estrearon xuntos con Ciudadano A de Ferreiro. Xa seco ao final da segunda canción, o de Nigrán pediu que lle levasen un mojito da barra e empezou un duelo no que empezaron dicindo un "nos odiamos a muerte" que ninguén se creu e acabaron fundidos nun abrazo con Amaro e César Pop virados cara a unha praia que pasou de estar abarrotada a entrar en eclosión
Breaking Bad de Leiva e Los crímenes perfectos de Andrés Calamaro foron caldeando o ambiente e cando Amaro Ferreiro animouse a cantar en galego o Miedo de Leiva -"teño medo medo medo. Non me gusta pensar que che teño medo, pero ti, por favor, non me teñas medo"- a temperatura xa subira tanto que nin a brisa entumecía ao público.
As bromas entre os dous protagonistas principais animaron a noite. "Tenéis que disculpar a Leiva, está un poco nervioso porque hoy juega fuera de casa. "¿Qué me vas a decir? ¿Que tú viniste primero al Náutico?", sostivo Ferreiro. "Yo hablo en el campo, como Diego Costas", argumentou Leiva e, entre pulla e pulla, fóronse declarando amor incondicional.
Leiva confesou que El equilibrio es imposible de Ferreiro é unha canción que "me hubiera gustado escribir, pero no tuve el talento" e Iván respondeulle que a el gustaríalle escribir o seu El Gigante de Big Fish. "Te agradezco mucho que me escribieras esta canción", agradeceulle, tras insistir en que "la música es lo que uno siente cuando la escucha".
Cada un tivo o seu momento de gloria sobre o escenario e xuntos compartiron moitos máis e houbo tempo para mensaxes persoais como o que Leiva dedicou á súa parella, a actriz Macarena García, presente nun reservado entre o público, á que dedicou La Llamada, tema polo que gañou o Goya a mellor canción orixinal, e banda sonora da película do mesmo nome protagonizada por ela.
Xuntos pediron silencio ao público para cantar "una de las estrellas del repertorio", a interpretación de Amaro Ferreiro dunha crónica xornalística musicada sobre JC, que matou o seu irmán cunha pistola e 'lembrou' moito ao público á historia do Rei Emérito, Juan Carlos I. E xuntos marcharon en silencio tras unha tranca final con Promesas Que No Valen Nada de Los Piratas, Lady Madrid de Pereza e Turnedo.
Relacionadas:
-
Denuncias e medidas drásticas tras a masificación da praia polo concerto de Iván Ferreiro no Náutico
Por Natalia Puga |
-
El Náutico do Grove quere "decrecer" e aposta por bandas residentes, espontaneidade e sorpresas para este verán
Por Redacción |
-
El Náutico do Grove inspira o novo traballo musical de Rozalén
Por Alejandro Espiño |
-
O ano sabático de Lori Meyers, en pausa para deixar a súa pegada en El Náutico
Por Alejandro Espiño |
-
O día que Vetusta Morla fixo de El Náutico a súa casa
Por Alejandro Espiño |