Viaxes polos lugares máis sorprendentes
Por Marga Díaz
Hai lugares que ao viaxeiro o sorprenden e namoran pola súa beleza arquitectónica, pola arte que respiran os seus muros, ou por unha natureza xenerosa que os fai cegadoras.
Pero existen outros lugares que enganchan polo seu peculiar modo de vida: son pobos carismáticos, cos seus habitantes ancorados en ancestrais tradicións, aldeas onde o tempo transcorre de maneira diferente.
A Medina de Fes, en Marrocos é un deles: localizada no corazón dunha das antigas Cidades Imperiais e a pesar de estar permanentemente transitada por turistas, soubo conservar o sabor medieval, non só no seu aspecto senón nos seus costumes e no día a día dos seus habitantes.
A antiga Medina é unha reviravolta de rúas e adarves que respecta en todo caso o antigo plano medieval con que se construían as cidades do mundo musulmán. Salpicada de mesquitas e crecendo á sombra das súas antigas Madrasas ou escolas, Fes nutriuse da súa importante Universidade e da súa consideración como centro relixioso e cultural do país. A pesar de non estar exenta de beleza, pois en Fes a arte islámica alcanza a súa máxima expresión nos laboriosos azulexos dos patios, nas portas da súa Muralla ou os traballados adornos das mesquitas, é a sensación de retornar á Idade Media a que deixa sen palabras ao viaxeiro:
Vendedores de hierbabuena case sepultados tras unha montaña de xénero que se fan oco aos lados das estreitas callejuelas, transportistas cos seus burros cargados que se abren paso entre a xente de viva voz, ou puestecillos de carne nos que non resulta difícil atoparse coa ingrata sorpresa dunha cabeza de dromedario case recentemente cortada á venda, son algunhas das peculiares formas de vida que aínda están presentes en Fes. Aquí aínda pervive un dos oficios que a fixo máis popular e que hoxe ademais de estar vixente constitúe un dos seus reclamos turísticos por conservar toda a súa autenticidade: o encurtido e tratado da pel. Así non podemos abandonar Fes sen visitar o antigo barrio de curtidores e coarnos na terraza dalgún dos seus vellos edificios para observar, no medio do forte cheiro, a actividade incesante dos traballadores do coiro curtiendo e entintando as peles que logo se venderán nos bazares da medina. É un espectáculo único, como todo o que en definitiva ofrécenos intramuros a cidade de Fes.
Talvez menos auténticos pero non carentes de encanto, en Europa tamén podemos atopar pobos sorprendentes. A abrupta paisaxe alpina é unha boa escusa para conservar as tradicións máis pintorescas, e Oberammergau é unha mostra diso: situado na rexión de Baviera, nunha contorna privilexiada ao pé das montañas alpinas, este peculiar poboo conserva vellas tradicións no medio do continuo fluxo de turistas que fan unha parada a medio camiño entre Münich e o coñecido Castelo de Neuschswanstein. Desde o século XVII e cada dez anos os seus habitantes conmemoran e escenifican a Paixón de Cristo, algo que atrae a multitude de turistas. O pobo é tamén coñecido pola súa longa tradición madeireira e as súas rúas atópanse cheas de talleres e tendas de tallado deste material. Con todo o máis destacado de Oberammergau son as súas fachadas debuxadas con frescos de gran calidade, que recollen diversos motivos e historias e que lle valeron o nome de Pobo de Conto. Un paseo polas súas rúas descubriranos desde os contos de Caperucita ou de Hansel e Gretel, ata pasaxes relixiosas ou historias costumistas, todo un museo ao aire libre, rodeado dunha paisaxe de ilusión. Iso e as súas típicas construcións bávaras cos seus balcóns de madeira cargados de flores e a súa igrexa fan de Oberammergau unha parada obrigada para quen visite a coñecida ruta dos Castelos do Rey Tolo.
Pero se de pobos tradicionais falamos, unha volta por Asia vai descubrir os poboados máis peculiares: As aldeas flotantes de lago Inle en Birmania, o pobo de pescadores da Baía de Halong en Vietnam ou os pobos do lago Tonlé Sap en Cambodia sorprenden ao viaxeiro polo seu peculiar modo de vida. Na Lagoa Tonlé Sap a pesca e o comercio compleméntanse hoxe en día co crecente desenvolvemento de actividades turísticas, con todo os seus habitantes seguen mostrando ese lado auténtico que os fai únicos: casas flotantes que se deben trasladar ao chegar a seca e baixar o nivel das augas ou palafitos fixos que se elevan uns cuantos metros e aos que os seus habitantes só acceden a través de rudimentarias barcas ou canoas, conservan un modo de vida canto menos peculiar. No poboado atopamos desde igrexas ata tendas e colexios flotantes e pódese observar o trajín dos pescadores batendo cunha especie de raquetas os pececillos capturados nas redes, ou granxas de crocodilos que servirán para elaborar artigos de pel e mesmo para alimentar a curiosidade do turista occidental, algo que á vez nos produce certo rexeitamento, pero que para eles é a súa única fonte de ingresos. A vida no Tonlé Sap e en xeral en Cambodia non resulta sinxela. A súa historia recente non pode ser máis convulsa: guerras civís, golpes de estado e invasións deixaron ao país sumido nunha gran crise.
Hoxe día algún destes pobos están a levantarse grazas ao impulso turístico, con todo os beneficios seguen quedando en mans de cadeas estranxeiras e grandes empresas, mentres o pobo malvive apenas co básico. A pesar da suposta obrigatoriedade da escolarización, é moi frecuente atoparse con nenos exercendo de vendedores nas zonas máis turísticas ofrecendo artesanía, apelando á sensibilidade do turista que sente case obrigado a comprar, algo que desaconsellan as ONG locais pois non é senón unha forma máis de perpetuar esta nova escravitude do século XXI.
Así, nestes lugares cheos de encanto pola súa autenticidade preséntasenos o tremendo paradoxo do turismo deste século:
O desenvolvemento turístico imparable pode supoñer un gran impulso para a economía de moitos pobos, con todo na maioría de ocasións choca co auténtico modo de vida da poboación local e resulta irrespetuoso e a longo prazo prexudicial. A única solución para a supervivencia a longo prazo é a do Turismo Sustentable a través dunha regulación e control da actividade turística que hoxe día xa se está levando a cabo en moitos lugares, pero que aínda na práctica adoece de grandes defectos.
Relacionadas:
-
'A máxica Pontevedra' faise oco na revista Viaxes National Geographic
Por Redacción |
-
O bosque encantado
Por Marga Díaz |
-
Exipto: un patrimonio crecente e un turismo en decadencia
Por Marga Díaz |
-
Florencia: A cidade da arte
Por Marga Díaz |
-
Moscova e San Petersburgo: Os dous motores do turismo ruso (parte II)
Por Marga Díaz |
-
Moscova e San Petersburgo: Os dous motores do turismo ruso (parte I)
Por Marga Díaz |
-
Cambodia e a cidade perdida na selva
Por Marga Díaz |