Alexander Vórtice
"O pequeno e fermoso"
A arte supón a vida das personas que anhelan sentir máis alá do establecido. Nada é pequeno no mundo da arte porque o artista sempre tenta dar forma exacta aos seus sentimentos, ao mar que non cesa, á neutralidade dunha noite sen sentido e á sensación de concorrer por lugares onde as cousas véndense facilmente sen necesidade de explicarnos o porqué de tal invención puramente mercantilista.
O pequeno e o fermoso pasa desapercibido a maior das veces porque custa velo, porque o stress desta sociedade viciada a si mesma nubla a nosa vista ata convertela nun ácido lagrimal sen intuición nin esperanzas de cambio. O máxico tampouco se adoita a ver con facilidade, pero existe e golpea a nosa faciana de maneria clara pero sutil.
Todo isto está entre nós: nun cadro, nun silencio prolongado ou nunha amizade que supera o paso dos anos. De raparigos apreciamos as cores e formamos acuarelas de maneira exacta, sen fisuras nin duplicidades, sen importarnos o que expresen os demais. Puidera dicirse que o esencial vai da man da simplicidade ou do descubrimento orixinario: un mundo de sensacións que xamais volverán ser as mesmas unha vez que percibamos a súa vitalidade.
Algúns aseguran que na vida só é grande o que chega a ser pequeno, o que mira con mirada tranquila o inescrutable de toda unha existencia. Así é que dalgunha maneira nace "O pequeno e fermoso", a mostra que Antón Sobral inaugurou na Libraría Paz de Pontevedra o pasado 9 de decembro, e que poderá ser visitada ata o vindeiro 12 de xaneiro. Cadros pequeniños en marcos reducidos, despregables que son compracencias con tons azuis, alteracións casuais situados en imaxes mínimas que, sen dúbida, simbolizan a vibración indestructible dun pintor que procura a luz do ausente e do presente.
A pintura envolta en si mesma convértese nunha criatura perceptible só polo ollo esperto, e Sobral quixo que as nosas intuicións establézanse con detemento no seu labor, nas súas pinceladas liliputienses, traballadas desde a óptica do que todo o ve e todo o concibe.
Alejandro Dumas, escritor francés autor de "Os Tres Mosqueteiros" e "O Conde de Montecristo", expresou no seu día que "no pequeno está o grande; o neno contén ao home, o cerebro é estreito e alberga o pensamento, o ollo é un punto e abarca leguas".
Polo cal, probablemente Antón Sobral estea a enganar ao seu público dalgunha maneira grazas ao lixeiro encantamento dos seus pinceis, e no canto dunha mostra pequena con cadros pequenos, estea a convidarnos a observar a grandeza da arte en si mesmo.