Un Pontevedra de dúas caras golea o Boiro (4-0) no día que Pasarón lembra a Filipe Machado e ao Chapecoense
Por Ramiro Espiño & Cristina Saiz
Emoción ao principio e emoción ao final. Pasarón lembrou ao seu exxogador Filipe Machado e rendeu tributo ao Chapecoense, antes de empezar. Logo asistiu a unha primeira parte mala de solemnidade, e unha segunda de apoteose, con catro goles a cada un de máis bela execución, tres penaltis (dous deles non pitados) e unha goleada para asinar a novena vitoria en nove partidos disputados polos granates ante o seu público. Un pleno histórico.
Bonilla, Mario Barco (partidazo o seu), Álex González e Abel fixeron achas dun Boiro que aguantou co marcador empatado, pero derrubouse ao encaixar o primeiro gol e verse obrigado a adiantar liñas, deixando ao descuberto entón as súas carencias defensivas, así como tamén a súa falta de pegada en ataque.
Os de Luisito mellor no resultado que no xogo. Difícil resulta explicar que cando ganas 4-0 o xogo non foi tan brillante, e que custou conseguir a vitoria, pero así foi. O Pontevedra gañou con xustiza, pero quizais con esaxeración en canto ao marcador final. A diferenza estivo nos múltiples rexistros dos que dispón en relación a un Boiro digno na súa entrega, pero limitado nas súas prestacións.
Como nas películas de ficción, calquera parecido co fútbol sería mera coincidencia, se nos referimos ao visto nunha primeira parte convertida nun "truño" insufrible. Dez minutos iniciais do Pontevedra que parecían apuntar cousas interesantes, tempo suficiente para a polémica e pouco máis. Con excesiva distancia entre liñas e demasiada lentitude nas súas accións, os erros nos pases condenaban os ataques granates case antes de que comezasen a xestarse.
Pola súa banda o Boiro sufría atrás ante o traballo de Mario Barco, que levaba pola rúa da amargura a Mateo e Catú, pero apenas recibía axuda para sacar partido dos espazos que creaba. Os de Fredi movían o balón na zona media, en curto, pero se lles nublaba a vista cando de achegarse a área tratábase.
Unicamente cando o Pontevedra poñía algo de velocidade no seu xogo sucedía algo que espertaba aos afeccionados dunha longa sesta. Con todo, as accións de perigo e mesmo as chegadas ás áreas eran artigo de luxo polo escasas.
Iso si, o partido puido cambiar moi pronto cando aos seis minutos Jacobo atopa o desmarque en carreira de Mario Barco, que deixa atrás aos centrais e é derrubado fora da área por Pato Guillén, que saíu a destempo deixando a súa portería baleira. Debeu ser cartón vermello, pero o colexiado deixouna nunha amarela moi protestada polos locais.
Logo moi pouco, ou case nada. Unha falta lanzada por Mouriño que detivo Pato. Un par de imprecisións de Jacobo Trigo na saída de balón que non aproveitou o Boiro, cun único disparo a porta e frouxo en toda a primeira parte, un centro de David Añón ao que non chegou por pouco Mario Barco e outro centro de Miguel que peiteou Barco e que Jacobo, en boa posición, no segundo pau, mandou ás nubes.
Había que cambiar bastantes cousas no descanso, pero especialmente había que recuperar a actitude e intensidade de anteriores partidos en Pasarón. E non lle tremeu o pulso a Luisito para facelo xa desde a continuación do xogo, dando entrada a Mateu e Abel por Jacobo e Mouriño, ademais de cambiar o sistema pasando a xogar con tres centrais, ao atrasar a esa posición a Álex Fernández, adiantando a Miguel e Bonilla ao centro do campo, con Añón de enganche e Mateu acompañando a Barco.
As consecuencias foron case inmediatas. Con máis pólvora arriba, os granates meteron unha marcha máis para conseguir moi pronto os froitos. Un centro de Añón desde a esquerda remátao de cabeza David Añón. Catú acode á disputa co brazo imprudentemente no alto e corta a traxectoria do remate. Penalti clarísimo que ninguén discute e que Bonilla transforma ao seu estilo, cun fortísimo disparo por alto, á esquerda de Pato, que nada pode facer.
O gol fixo estirarse ao Boiro, que gañou metros, pero á conta de deixar os espazos que antes non tiña o Pontevedra. Os locais pasaron a defenderse cun relativo abafo en ocasións, máis aparente que real, e a saír cada vez con máis perigo á contra. Así chegaba o segundo gol. Espectacular. Xusto premio a un Mario Barco inmenso en cada unha das súas accións. Bonilla gañou a liña de fondo e centrou para que Barco, nunha chilena complicadísima levantase aos afeccionados dos seus asentos, coreando o seu nome.
Non se rendeu o Boiro, que se foi arriba con tanta valentía como falta de pólvora e puido recibir un maior castigo se o árbitro non ignorase un segundo penalti, este máis claro aínda, cometido por Soto ao derrubar a David Añón cando encaraba a Pato, e que supoñería ademais a expulsión do defensor visitante. A rifa do público foi das de época, e con razón.
Logo chegaría un gol anulado a David Añón por fóra de xogo, nun pase de Abel, que pecou de xeneroso cando podía resolver el mesmo. Un intento de vaselina de Abel desde o centro do campo ao que puido reaccionar a tempo Pato e un disparo duro que salvou cos puños Pato, como salvou un man a man con Mateu. Todo iso no medio de tímidos disparos dun Boiro ao que o seu dominio territorial máis que unha solución supoñíalle un constante problema defensivo.
E tanto vai o cántaro á fonte que termina por romper. Ao fío do tempo regulamentario o Pontevedra acertaba coa puntilla. Un balón longo peitéao Mateu e Álex González gaña as costas aos centrais para bater con forza por alto a Pato, que nada puido facer.
Pero non terminaría aí a cousa. O Boiro entregouse e o Pontevedra fixo sangue. Abel lograba o cuarto no desconto, redondeando a goleada, ao colocar con calidade xunto ao poste un remate desde a interior da área, e o colexiado foi clemente cos visitantes, ignorando outro posible penalti por unha nova derriba de Soto a David Añón. O asturiano preferiu actuar en plan benevolente sinalando o final dun partido que comezou aburrindo e terminou en festa granate. E van nove de nove.
PONTEVEDRA CF (4): Edu; Miguel, Jacobo Trigo, Bruno, Bonilla; Kevin Presa, Álex Fernández; David Añón, Mouriño, Jacobo; e Mario Barco (Álex González, minuto 79).
CD BOIRO (0): Pato; Soto, Mateo, Catú, Jimmy; Pablo Pillado, Yebra (Herbert, minuto 82); Áxel (Marcos, minuto 59), Romay (Manu Rodríguez, minuto 66), Cano; e Rubén Rivera.
Árbitro: Eduardo Rodríguez García (Asturias), auxiliado nas bandas por Raúl Martínez Nosti e Andrés Díaz Fonseca. Amoestou a David Añón, polo Pontevedra, e a Pato, Catú, Cano, Mateo, Soto, Jimmy e ao adestrador, Fredi, polo Boiro.
Goles: (1-0) Minuto 49: Bonilla, de penalti. (2-0) Minuto 61: Mario Barco. (3-0) Minuto 89: Álex González. (4-0) Minuto 90+1: Abel.
Incidencias: Estadio Municipal de Pasarón (Pontevedra). Uns 3.000 espectadores. Gardouse un minuto de silencio en memoria do ex xogador granate Filipe Machado e de todas as vítimas do tráxico accidente aereo do Chapecoense brasileiro. Antes de comezar o partido o club pontevedrés depositou unha camiseta co dorsal 22, o número que luciu Machado, no centro do campo e as peñas despregaron no Fondo Norte dúas pancartas co texto: "F. Machado 22 Sempre granate" e "Força Chape".
Relacionadas:
-
Ante o Caudal, a pechar a primeira volta con pleno de vitorias na casa
Por Diego Espiño |
-
Pisa firme o Pontevedra que non dá opción á Arandina e volve gañar a domicilio (0-2)
Por Redacción |
-
Último desprazamento do ano para un Pontevedra que busca reivindicarse a domicilio
Por Diego Espiño | Creada e actualizada
-
Pasarón quere cantar a novena ante o Boiro
Por Diego Espiño |
-
Un partido de sanción para Capi e dous ao 'Secre'
Por Redacción |
-
O Pontevedra lembrará a Filipe Machado no partido ante o Boiro
Por Diego Espiño |
-
Como na casa en ningún sitio
Por Diego Espiño |
-
Empate a todo entre Coruxo e Pontevedra (2-2) nun intenso partido
Por Ramiro Espiño & Diego Torrado |